|
| |
Jurre, Roos & Stijn
april 2008
|
1
april, maandag
DRAAKJE
STIJN
Soms
blijkt opvoeden moeilijker dan je in eerste instantie -toen je nog geen
kinderen had- dacht...
Blijf
maar eens rustig en geduldig als je op 't punt staat om te laat te komen,
omdat DrakeSTIJN z'n schoenen niet aan wil en rondjes door de kamer
rent... Of hou je lachen maar eens in als je eigenlijk streng moet zijn.
Stijn
heeft een oudere broer en zus van wie hij 'DrakenStreken'
kan afkijken. Maar dat is toch iets te simpel geredeneerd, want onze
DrakenSTIJN doet en verzint dingen die Jurre én Roos (zelfs met z'n
tweetjes) nooit voor elkaar hebben gekregen.
Daarnaast
vertoont hij DrakenDriftAanvallen. Aanvallen waarbij hij over de vloer van
bijvoorbeeld de supermarkt rolt, waarbij hij wild met armen en benen om
zich heen maait. Of waarbij hij op extreem luide toon diverse
(scheld)woorden door de winkel krijst. Waarbij
het gehele
winkelend publiek geïrriteerd omkijkt en denkt: als dat mijn kind
was, dán wist ik het wel!!'. Juist. Zo'n Draak dus. |
 |
 |
Op
zo'n moment kan ik maar één ding doen, namelijk (uiterlijk ;-)) gewoon
rustig blijven. Van
Roos én Jurre ben ik gewend dat ik ze kon afleiden door bijvoorbeeld een kleine
opdracht te geven zoals bijvoorbeeld 'Leg jij deze bananen in de kar'
of 'zie jij waar de komkommers liggen?' of 'welke dropjes
zullen we kopen?'. Bij
Stijn werkt dit dus niet. Als hij er de brui
aan geeft, dan vliegen de bananen en dropjes door de winkel.
Jurre
en Roos hebben - als twee- en driejarigen - ook heus hun buien gehad. Ook
in winkels... maar de heftigheid van de buien van DrakenSTIJN hebben ze
bij lange na nooit gehaald. Zucht.
Dus
9 van de 10 keer kies ik ervoor om hem tijdens een rondritje supermarkt
(ook al gaat het maar om een paar boodschappen en zou 'n mandje ook
voldoende zijn) in het zitje van het
winkelwagentje te zetten. Gewoon voor de veiligheid van iedereen ;-)
Soms,
heel soms, geef ik hem een eigen karretje; zo'n winkelwagentje in het
klein. Maar ook dit is niet bepaald zonder risico's. Met
een blij hoofd rent Stijn enthousiast de hele winkel door. Dit alternatief
werkt alleen
tijdens daluren van de supermarkt, want anders kun je er vergif op innemen
dat er GROTE ONGELUKKEN gebeuren.
Het
is ons er eentje. Die Stijn.
Een
kleine eigenwijze drol.
Een
heuse Draak
En
tegelijkertijd (want onze Draak is erg veelzijdig ;-)) zooo vreselijk
lief, gezellig, zorgzaam en aanhankelijk! |
 |
 |
|
3
april, vrijdag
TITUS
En
plotseling is daar de dag dat de driejarige mij verbaal corrigeert. Die
dag kwam onverwachter en sneller dan ik ooit gedacht had. 'Kom
Titus, til je been eens op', zei ik namelijk tegen hem tijdens het aankleden
vanmorgen.
Streng -dat heeft hij
vast en zeker van zijn vader?- keek hij mij aan. Met die
grote bruine ogen. En hij zei ZEER LUID EN DUIDELIJK: 'Ik
heet geen Titus, mama. Ik heet (g)ewoon Stijn
Ik kwam niet meer bij. Viel achterover op het
bed van het lachen. Daarna knuffelde ik Stijn, die op zijn beurt weer
verbaasd was over mijn plezier.
Stijn commandeert
luid schreeuwend 'HALLO, IEMAND MIJ EVEN DUWEN?' (foto
hiernaast)
Foto hieronder: een blij gezicht nadat hij een duwtje
heeft gekregen. |
 |
 |
ROZE
EN BLAUWE
PAPIERTJES
Het is
dinsdag. Ik haal Stijn van het kdv en rijd vervolgens verder om Jurre en
Roos van de bso te halen.
We zitten in de auto in de auto op weg naar
huis, als Jurre vraagt: 'Mamma, mag ik eens een keertje zien hoe jouw
rijbewijs eruit ziet.'
'Ja hoor
dat mag wel', antwoord ik. 'Ik kan 'm je zo laten zien. Het
rijbewijs zit namelijk altijd in mijn tas. Maar het is niets bijzonders
hoor. Het is een roze papiertje met wat letters en een fotootje erop.'
'Oh ja',
roept Jur enthousiast. 'Ik weet 't al. En als jongens hun rijbewijs
halen dan krijgen ze een blauwe'.
|
 |
 |
|
5
april, zaterdag
BALLORIG |
|
|
|
 |
 |
|
9
april, woensdag
FEESTGEDRUIS
Jurre
en Roos hebben vandaag feest op school: de juffen vieren hun verjaardagen.
Roos gaat in sportkleding en Jurre wil graag verkleed als ridder. Hoewel
Stijn nog niet naar school gaat, wil hij deze woensdag natuurlijk óók
een ridder zijn.
Gewapend
met een zwaard rent hij joelend door het huis. Hij zet een piratenhoed -
in de vorm van een fietshelm - op. Neemt een aanloop en springt op, over
en van de bank. Hmmm... auditie voor Piet Piraat is niet meer nodig.
's
Middags komen sportvrouw Roos én ridder Jurre weer uit school. En wordt
de feeststemming thuis voortgezet. Stijn rent achter Roos en Jurre aan en
zodra ze weer bij elkaar zijn, draaien de rollen om en rent hij weer weg
en rennen zij achter hem aan. Dit alles gaat gepaard met veel...
héééél veel gejoel en gegil.
 |
Ik
laat ze even uitrazen in de hoop dat ze het snel zat zijn. Maar nee... van
stoppen wil geen van drieën ook maar iets weten. Hooguit af en toe een
time-out bij mij op schoot omdat de één de ander per ongeluk weer een
blauwe plek heeft bezorgd.
Tjonge,
lekker rustig hoor zo'n woensdagmiddag!
|
|
 |
 |
10
april, donderdag
ZUSTERLIEFDE
Op
de wc is Stijn al helemaal ingeburgerd. Luierdoekjes zijn voor babies.
Grote mensentoiletpapier is hot. Ik
ben dan ook niet verbaasd wanneer ik vanuit de gang Stijn het bekende
riedeltje "Mammaaaaaa,
ik heb poehooeeeeeep (g)edaan!" hoor roepen.
Maar...
als
ik in de wc aankom staat Stijn op handen en voeten met zijn billen omhoog.
Roos heeft één (echt
1! ieuwwwwwww)
velletje toiletpapier in haar hand en is daarmee zijn billen aan het
afvegen!!!
Als
dat geen ware zusterliefde is ;-)
|
|
(vervolg)
DRAKENSTIJN...
Ridder
DrakenSTIJN houdt van hoofddeksels. En dan heb ik het over 'echte versies'
zoals fietshelmen, gele bob-de-bouwer-varianten en politiepetten. Maar ook
'zelfbedachte' versies zoals een vergiet, een doos of een omgekeerde
onderbroek.
Vanmorgen
kreeg Stijn hernieuwde inspiratie voor 'zijn zelfbedachte ridderhelm': de
KOPTELEFOON van de kindercomputer.
Onze
koptelefoon had een snoer waarmee je 'm in de computer kon pluggen. Ja
'had' als in 'verleden tijd' want zo dacht Stijn: 'Een ridderhelm hoort
geen draad te hebben'. En dus heeft hij de kinderschaar gepakt en de
koptelefoon van zijn snoer ontdaan. Probleem opgelost. Vindt Stijn.
*Snik*
En
natuurlijk dient creativiteit én zelfredzaamheid
gestimuleerd te worden, maar bij DrakenSTIJN mag 't wel ietsepietsie
minder.... |
|
12 april, donderdag
EERSTE
ZWEMLES
Het
is acht uur 's ochtends. Eén voor één komen de kinderen met een of twee
slaperige ouders de kleedkamer van het zwembad binnen druppelen. Het
kleine groepje bestaat uit slechts 6 kinderen! Jan is ook mee. Helaas voor
hem blijkt de gedroomde blonde baywatch zwemjuf een stoere zwemmeester te
zijn ;-)
Alle
zes de kinderen zitten keurig op het randje bij de trap. Roos doet alles
wat Meester Sander zegt. Als hij zegt 'spring' dan doet Roos dit
slaafs en ze heeft er reuze veel plezier bij.
|
 |
| Eigenlijk
is Roos al watervrij. In tegenstelling tot haar broer. Op het trappetje
voelt Jur zich nog een hele piet. Maar even later, zonder bandjes en tot
en met zijn oksels in het water, krijgt hij het al snel te kwaad en
vloeien zijn waterlanders samen met het zwembadwater. |
 |
Meester
Sander maakt grapjes en sleept Jur door heel wat moeilijke momenten van
deze eerste zwemles heen (zie
foto links). De
les duurt 45 minuten. Het
klimaat is allesbehalve aangenaam. Na afloop ben ik dan ook overhit door
het geworstel met te kleine sokken over natte dampende voetjes enzo. En
zo wordt het uiteindelijk voor iedereen een inspannend ochtendje.... |
|
12
april, zaterdag
EEN
HALF CASHEWNOOTJE...
Na de zwemles rijden we
's middags naar Amsterdam voor verjaardagsvisite. De zon schijnt en na de
taart wordt er door Jurre, Roos en Stijn buiten gespeeld.
Het is al tegen etenstijd
als we weer naar huis gaan. Op tafel staat een schaaltje gemengde nootjes.
Oma Wilma ziet Stijn ernaar kijken. 'Wil je ook een nootje?', vraagt
ze. Stijn knikt, kiest een halve cashewnoot en stopt die in zijn mond. We
zeggen gedag en rijden weer naar huis.
25 minuten later.
We zijn thuis. Het
spijkerjasje hang ik aan de kapstok als Stijn zegt: 'Mamma, jeuk!' waarbij
hij heftig met zijn vingers in zijn zij krabt. Ik
kijk onder zijn trui en hemd en schrik. Zijn romp ziet akelig rood, is
gezwollen en heeft grote blazen. Het ziet eruit als een allergische
reactie. En wanneer ik in zijn mond kijk, zie ik dat zijn tong ook erg dik
is.
|
Over de
oorzaak van dit alles hoef ik niet lang na te denken: de halve cashewnoot!
Binnen een paar minuten wordt ook zijn nek vuurrood en zwelt. Evenals zijn
oogleden. Hij vergaat van de jeuk en krijgt het benauwd. In allerijl rijd
ik met Stijn naar het ziekenhuis waarbij Stijn onderweg bewusteloos raakt.
De arts bevestigt dat het
gaat om een allergische reactie. Stijn heeft een anafylactische shock
gehad na het eten van een halve (!!!) cashewnoot. Omdat een allergie
opbouwend is, waarschuwt hij alvast voor de volgende keer dat Stijn z'n
lichaam in aanraking komt met cashewnoot. De reactie zal dan nóg heftiger
(en sneller) optreden. En daarbij geldt dat het ook via een ander kan
komen. Wanneer Jan een cashewnoot eet en even later Stijn een kus geeft,
kan dit al voldoende zijn om Stijn anafylactisch te laten reageren.
Van roodheid en jeuk gaat
niemand dood. Maar het is wél levensbedreigend wanneer luchtwegen en/of
hart mee reageren, zoals bij Stijn het geval is: moeilijke ademhaling,
aanhoudend hoesten, een daling van de bloeddruk, bewusteloosheid (en als
je niets doet kan het uiteindelijk leiden tot de dood).
Een paar uur later mag
Stijn weer met mij mee naar huis.
Vanaf nu moeten wij
altijd een middel in directe nabijheid hebben. Het verwijdt de luchtwegen
en laat de bloeddruk stijgen doordat de bloedvaten vernauwen. Het is een
goed middel (in de zin van levensreddend) maar helaas wel met een
tijdelijk effect. Daarnaast moet altijd 112 gebeld worden voor een ambulance....
|
 |
|
